تولدت مبارک

فردا روزتولدم است، دوم مهر، که در بیشتر سالهای عمرم همزمانی آن با آغاز سال تحصیلی،این روز را به یکی از پارادوکسیکال ترین روزهای زندگی من تبدیل کرده است. با اینکه امروز بیش از یک دهه از دوران مدرسه گذشته است و دانشکده پزشکی هم تعریف دقیقی از آغاز سال تحصیلی در اول مهر نداشت، اما مزه  ترش روز تولد آنهم در ترکیب با مزه تلخ پایان تابستان و مزه زهرمار آغاز مدرسه ، مزه گسی برایم داشت که هنوز از خاطرم نرفته است . هرچند  دراین سالهای اخیر حضور پرشور بانوی گرامی این طعم غریب را تعدیل کرده است.

هدف از ین پست اما، نه نوستالژی بازی است که اهلش نیستم و نه مخاطب آن تبریک عنوان ،راقم این سطور: قصدم تبریک به عزیزان در بندمان بود که اتفاقا هم تولدیم. جشن تولدشان غریبانه و در پای دیوار اوین برگزار شد و من اینجا در آبهای آبی خلیج فارس روی سکوی نفتی سلمان، شب تولدم در این اندیشه ام که گاهی چگونه می توان متر و معیاری برای اندازه گیری چیزی یافت. چیزی مثل ظلم  که امروز بر نخبه ترین افراد این کشور می رود

جشن تولد غریبانه محمد قوچانی