اینقدر خوبه که اینترنت کم سرعت و محدود داشته باشی و مطمئن هم باشی که تا چند روز آینده به هیچ چیزی در دنیای متمدن دسترسی نداری ٬ تنها کاری که ازت بر میاد اینه که بشینی ۲ کلمه درس بخونی تا شاید بتونی افسوسی رو که توی دلت انبار شده به خاطر اینهمه زحمتی که کشیدی و توفیر زیادی تو حال و روزت نداشت بریزی بیرون و امید داشته باشی به روزای روشن به جبران تمام این روزای سیاه
معجزه سانسور
نوشته
سعیدتوکلی
در شنبه، اردیبهشت ۲۱، ۱۳۸۷
خب دیگه باید به جان این محدودیت های اینجا دعا کنم
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
0 نظر:
نظر خود رادرکادر زیر بیان نمائید